Dodatek mieszkaniowy jest przyznawany w określonych okolicznościach dla konkretnego lokalu. W związku z tym, po zamianie mieszkań, będzie pani musiała złożyć nowy wniosek o przyznanie dodatku mieszkaniowego. Nie jest tutaj istotne, z jakiego tytułu przysługuje mieszkanie, może to być zarówno własność, jak i mieszkanie komunalne, socjalne czy też najem.

Istnieją trzy przesłanki które determinują to, czy dodatek się należy i w jakiej wysokości. Są nimi:

1. średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego
2. liczba członków rodziny zamieszkującej dane mieszkanie
3. odpowiednia powierzchnia użytkowa mieszkania

Kryterium przyznania dodatku stanowi średnia wysokość dochodu na jednego członka „gospodarstwa domowego” wyliczana w okresie trzech miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku. Średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego w przypadku gospodarstwa wieloosobowego wynosi 125 proc. kwoty najniższej emerytury.

Od 1 marca 2011 kwota ta wynosi: 728,18 zł x 125 proc. = 910,02 zł.

Średni dochód na członka rodziny może przekraczać limit, nie więcej jednak niż o wysokość dodatku. Wartość dodatku obniża się w takim przypadku o wysokość nadwyżki ponad limit. Przepisy określają, jaką powierzchnię może mieć lokal, w zależności od liczby członków gospodarstwa domowego, by można było otrzymać dodatek. W pani sytuacji będzie to siedem osób (pani, pani mąż i pięcioro dzieci), co odpowiada powierzchni 75 m kw. Aby dodatek przysługiwał, powierzchnia ta nie może przekraczać 30 proc. ponad normę. 75 m kw. x 130 proc. = 97,5m kw., czyli więcej niż opisywane przez panią 82 m kw., więc mieszkanie opisywane przez panią spełnia przesłanki.

Osobną kwestią jest wyliczenie wysokości przysługującego dodatku, który zależy od różnych czynników. Opisuje to art. 6. ustawy o dodatkach mieszkaniowych, który jest poniżej przytoczony:

Wysokość dodatku mieszkaniowego stanowi różnicę między wydatkami, o których mowa w ust. 3-6, przypadającymi na normatywną powierzchnię użytkową zajmowanego lokalu mieszkalnego, a kwotą stanowiącą wydatki poniesione przez osobę otrzymującą, z zastrzeżeniem ust. 2, dodatek w wysokości:
1) 15 proc. dochodów gospodarstwa domowego - w gospodarstwie jednoosobowym,
2) 12 proc. dochodów gospodarstwa domowego - w gospodarstwie 2-4-osobowym,
3) 10 proc. dochodów gospodarstwa domowego - w gospodarstwie 5-osobowym i większym.
2. Jeżeli średni miesięczny dochód, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jest równy lub wyższy od 150 proc. kwoty najniższej emerytury w gospodarstwie jednoosobowym i 100 proc. tej kwoty w gospodarstwie wieloosobowym, lecz nie przekracza odpowiednich wysokości średnich miesięcznych dochodów wymienionych w art. 3 ust. 1, wówczas dla celów obliczenia dodatku mieszkaniowego przyjmuje się wydatki poniesione przez osobę otrzymującą dodatek w wysokości:
1) 20 proc. dochodów gospodarstwa domowego - w gospodarstwie jednoosobowym,
2) 15 proc. dochodów gospodarstwa domowego - w gospodarstwie 2-4-osobowym,
3) 12 proc. dochodów gospodarstwa domowego - w gospodarstwie 5-osobowym i większym.
3. Wydatkami poniesionymi przez osobę ubiegającą się o dodatek mieszkaniowy są świadczenia okresowe ponoszone przez gospodarstwo domowe w związku z zajmowaniem lokalu mieszkalnego.
4. Wydatkami, o których mowa w ust. 3, są:
1) czynsz,
2) opłaty za świadczenia związane z eksploatacją lokalu mieszkalnego,
3) opłaty eksploatacyjne w spółdzielni mieszkaniowej,
4) zaliczki płacone przez właścicieli lokali mieszkalnych na koszty związane z nieruchomością wspólną,
5) świadczenia związane z eksploatacją domu jednorodzinnego,
6) inne wydatki wynikające z odrębnych przepisów.
5. Wysokość wydatków do celów obliczania dodatku mieszkaniowego, w wypadku czynszu wolnego, w tym za podnajem lokalu mieszkalnego uiszczanego osobie fizycznej, przyjmuje się, z zastrzeżeniem ust. 6, według umów.
6. Jeżeli osoba ubiegająca się o dodatek mieszkaniowy zamieszkuje w lokalu mieszkalnym lub domu niewchodzącym w skład mieszkaniowego zasobu gminy, do wydatków przyjmowanych dla celów obliczenia dodatku mieszkaniowego zalicza się:
1) wydatki, które w wypadku najmu lokalu mieszkalnego byłyby pokrywane w ramach czynszu, lecz wyłącznie do wysokości czynszu, jaki obowiązywałby dla danego lokalu, gdyby lokal ten wchodził w skład zasobu mieszkaniowego gminy,
2) opłaty, poza czynszem, które obowiązywałyby w zasobie mieszkaniowym gminy, gdyby lokal ten wchodził w skład tego zasobu.
7. Jeżeli lokal mieszkalny nie jest wyposażony w instalację doprowadzającą energię cieplną do celów ogrzewania, w instalację ciepłej wody lub gazu przewodowego z zewnętrznego źródła znajdującego się poza lokalem mieszkalnym, osobie uprawnionej do dodatku mieszkaniowego przyznaje się ryczałt na zakup opału stanowiący część dodatku mieszkaniowego.
8. Jeżeli średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego jest wyższy od określonego w art. 3 ust. 1, a kwota nadwyżki nie przekracza wysokości dodatku mieszkaniowego, należny dodatek mieszkaniowy obniża się o tę kwotę.
9. Jeżeli powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego jest mniejsza lub równa normatywnej powierzchni, dodatek mieszkaniowy ustala się w wysokości różnicy między wydatkami ponoszonymi za ten lokal a odpowiednią kwotą wymienioną w ust. 1 pkt 1-3 lub w ust. 2 pkt 1-3.
10. Wysokość dodatku mieszkaniowego łącznie z ryczałtem, o którym mowa w ust. 7, nie może przekraczać 70 proc. wydatków przypadających na normatywną powierzchnię zajmowanego lokalu mieszkalnego lub 70 proc. faktycznych wydatków ponoszonych za lokal mieszkalny, jeżeli powierzchnia tego lokalu jest mniejsza lub równa normatywnej powierzchni.