W przedmiotowej sprawie wspólnota mieszkaniowa nie miała własnej drogi dojazdowej do drogi publicznej, własnych miejsc postojowych, placu zabaw i innych elementów infrastruktury. Korzystanie z powyższych może jej zapewnić wydzierżawienie terenów przyległych, które zapewnią dostęp do wyżej wymienionych udogodnień. Dzierżawa udziałów zobowiązałaby wspólnotę do ponoszenia bieżących kosztów utrzymania nieruchomości, przypadających na dzierżawione udziały. W związku z powyższym zadano pytanie czy kwoty wydatkowane w związku z ponoszeniem kosztów dzierżawy udziałów i bieżących opłat utrzymania nieruchomości, przypadających na każdy udział stanowią koszty uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
Opierając się na Wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku XV Wydział Cywilny, Sygn. Akt XVC 10014/14 wspólnota mieszkaniowa uważała, że kwoty wydatkowane w związku z ponoszeniem kosztów dzierżawy udziałów i bieżących kosztów utrzymania nieruchomości, „zalicza się” do kosztów uzyskania przychodu, z uwagi na cel wydatkowania środków, tj. zapewnienie prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną.
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia za prawidłowe. Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej także: „updop”) wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga również wykazania, że jest on racjonalnie i gospodarczo uzasadniony.
Kwalifikacja wydatku jako kosztu uzyskania przychodów pozostaje w ścisłej korelacji z przychodem, ponieważ ten wydatek ma być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Współzależność kosztu i przychodu podatkowego może być bezpośrednia lub pośrednia. Zatem istotne jest ustalenie związku przyczynowo-skutkowego między poniesieniem przez wspólnotę wydatku w postaci ponoszenia kosztów dzierżawy (1 zł) oraz bieżących kosztów utrzymania nieruchomości, przypadających na dzierżawiony udział. Celem podjęcia decyzji o dzierżawie jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych jej członków obejmujących w szczególności uzyskanie własnej drogi dojazdowej do drogi publicznej, własnych miejsc postojowych, placu zabaw i innych elementów infrastruktury. Wyszczególnione elementy infrastruktury, które wspólnota mieszkaniowa może pozyskać dzięki dzierżawie przyległego terenu, niewątpliwie mają wpływ na podniesienie jakości życia jej mieszkańców. Wejdą też w zakres działania wspólnoty, które polega na gospodarowaniu nieruchomością wspólną. Oznacza to, że ponoszone koszty będą miały realny wpływ na decyzje członków Wspólnoty o ułożeniu w niej swoich interesów życiowych i pozostaniu w niej. Tym samym należy stwierdzić, że celem ponoszonych kosztów będzie dążenie do zabezpieczenia w przyszłości źródła przychodów, którym będzie dla wspólnoty przychód w postaci zaliczek wnoszonych przez członków wspólnoty (art. 15 uwl). Reasumując, ww. wydatki wspólnota będzie mogła zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 09.02.2017 roku sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.1053.2016.2.JP
aktualności prawne
