WSA nie podzielił zdania organu, kiedy ten stwierdził, że grunt, który wprawdzie nie został przeznaczony pod zabudowę, ale na jego terenie znajduje się ganek budynku leżącego na sąsiedniej nieruchomości, był terenem zabudowanym. W związku z takim zakwalifikowaniem nieruchomości przez organ (jako teren zabudowany), gminie (właścicielce gruntu), która zaskarżyła interpretację, nie przysługiwało zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie ustawy o podatku VAT przy dostawie tej nieruchomości. Zwolnienie od podatku VAT jest możliwe tylko w sytuacji dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, zatem kwalifikacja ta miała spore znaczenie dla gminy.

Z wyrokiem tym nie zgodził się Minister Finansów, który zwrócił się do NSA w celu rozpatrzenia sprawy. Zarzucił on m.in. błędną wykładnię wyżej przytoczonego przepisu z ustawy o podatku VAT. Sąd nie zgodził się jednak z argumentami przedstawionymi w skardze. Przede wszystkim zwrócił uwagę na to, że wprawdzie pojęcie „teren budowlany” zostało zdefiniowane ustawowo (jako grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym), jednak termin tereny zabudowane, do którego odnosi się sporny przepis, już nie.

Po swojej analizie, m.in. na podstawie wykładni językowej, odwołując się do słownika języka polskiego, uznał, że terenem zabudowanym będzie taki obszar, na którym znajduje się obiekt budowlany, z którego może korzystać jego właściciel, bądź użytkownik. Po rozważaniach na temat ganku, będącego częścią domu znajdującego się na sąsiedniej posesji, NSA uznał, że ganek ten nie może zostać uznany za obiekt budowlany ani nawet za konieczny element takiego obiektu.

Sąd odwołał się również do treści art. 151 kodeksu cywilnego, przytaczając orzeczenia Sądu Najwyższego. Zgodnie z nimi, z uwagi na ten przepis, trzeba stwierdzić, że mniejsza część budynku znajdująca się za granicą działki, na której znajduje się jego większość, należy właśnie do tej działki, a nie do gruntu na którym faktycznie stoi.