Starosta, będący w sprawach o pozwolenie na budowę organem I instancji, wznowił postępowanie zgodnie z wnioskiem. Skarżąca podnosiła, że przysługują jej prawa strony i nie została ona prawidłowo powołana do postępowania. Organ odmówił jednak uchylenia ostatecznej decyzji, wskazując, że stronami postępowania w sprawie pozwolenia na budowę są inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu.

Wskazał, że nieruchomość skarżącej nie znajduje się na tym obszarze, nie zostanie bowiem ograniczona w żaden sposób. Wskazywała ona jednak na fakt zasłaniania jej widoku przez pomost i blokowanie dostępu do jeziora.

Skarżąca odwołała się więc od decyzji do Dyrektora Wydziału Infrastruktury, Geodezji i Rolnictwa w Urzędzie Wojewódzkim, działającego z upoważnienia Wojewody. Ten zaś uchylił decyzję o wznowieniu postępowania w całości i umorzył postępowanie I instancji – wskazując, iż nie wykazała ona interesu prawnego. Zgodnie z argumentacją urzędu, nieprawdą jest, że obszar oddziaływania to teren, w którym da się odczuć skutki uciążliwości spowodowane funkcjonowaniem jakiegoś obiektu. Mowa tu bowiem o oddziaływaniu faktycznym, którego nie można utożsamić z oddziaływaniem polegającym na wprowadzeniu ograniczeń prawnych. W przypadku jej nieruchomości nie dochodzi przecież do żadnych ograniczeń praw.

Sprawa trafiła więc do WSA. Ten po jej przeanalizowaniu stwierdził, że nabycie uprawnień strony w postępowaniu o pozwolenie na budowę nie może być uzależnione tylko od wykazania przez podmiot zainteresowany naruszenia jego prawnie chronionego interesu. Musi bowiem uwzględniać także stan potencjalnego zagrożenia, rodzącego uzasadnione obawy podmiotu legitymowanego (a więc właściciela, użytkownika wieczystego lub zarządcy nieruchomości położonej w otoczeniu działki inwestora) co do powstania ograniczeń dla jego nieruchomości przez zamierzone przedsięwzięcie. Uchylił więc zaskarżoną decyzję ostateczną i poprzedzającą ją decyzję I instancji.