Problem powstał w wyniku powództwa przeciwko wspólnocie mieszkaniowej o uchylenie uchwały o udzieleniu zarządowi absolutorium za 2002 rok. W wyniku powództwa sąd I instancji odrzucił pozew, gdyż zdaniem sądu pozwana wspólnota nie istnieje. Według sądu część mieszkań w budynku została przez gminę wyodrębniona i sprzedana z jednoczesnym oddaniem w użytkowanie wieczyste udziałów w gruncie przypadających na te lokale, a część jest nadal jej własnością. Uprawnienia więc do gruntu, na którym posadowiony jest budynek, są niejednolite. Takiej sytuacji ustawa o własności lokali nie przewiduje, gdyż wymaga, by sytuacja prawna gruntu wchodzącego w skład nieruchomości wspólnej była jednolita. Zatem wspólnota, której uchwałę zaskarżono, nigdy nie powstała i nie istnieje. Sąd II instancji, do którego trafiła sprawa, ustalił, że powodem niejednolitych uprawnień do gruntu było to, iż w momencie nabycia przez gminę w 1991 r. od skarbu państwa własności nieruchomości część mieszkań w budynku była już wyodrębniona i sprzedana wraz z udziałem w części użytkowania wieczystego działki. Zwrócił się też o wyjaśnienie do Sądu Najwyższego, czy ogół mieszkańców tworzy wspólnotę mieszkaniową w rozumieniu art. 6 ustawy z 1994 r. również w sytuacji, gdy w nieruchomości nadal nie jest wyodrębniona część lokali należących do gminy, której przysługuje prawo własności gruntu, a właścicielom mieszkań wyodrębnionych przysługują udziały we współużytkowaniu wieczystym. Sąd Najwyższy nie miał wątpliwości i orzekł, że wspólnota mieszkaniowa powstaje i istnieje mimo tak niejednolitych uprawnień do gruntu gminy i właścicieli lokali stanowiących odrębne nieruchomości.
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 09.06.2005 r. sygn. III CZP 33/05.