Prezydent W. decyzją ustalił Skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na rok 2010, w wysokości 21 zł, za garaż. Organ w uzasadnieniu wskazał, iż wysokość podatku od nieruchomości ustalono na podstawie danych z ewidencji gruntów i budynków, aktu notarialnego oraz przy zastosowaniu odpowiednich stawek podatku określonych uchwałą Rady Miasta.

W odwołaniu od ww. decyzji Skarżący stwierdził, że zamieszkuje w przedmiotowym garażu z zamiarem stałego pobytu, co decyduje o zmianie jego charakteru. Zarzucił, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości jest garaż (jako lokal mieszkalny), a nie, jak twierdzi organ, lokal użytkowy. W jego ocenie, jako najemca, nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości.

Następnie sprawa wędrowała kilkakrotnie pomiędzy SKO, WSA, aż w końcu stanęła przed NSA. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego: SKO w zaskarżonej decyzji nie odniosło się w ogóle do podnoszonej przez Skarżącego okoliczności zaadaptowania przez Skarżącego wynajmowanego lokalu na cele mieszkalne. Zdaniem Skarżącego okoliczność ta świadczy o tym, że wynajmowany przez niego lokal utracił charakter użytkowy i stanowi lokal mieszkalny. W ocenie Skarżącego okoliczność ta ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, gdyż lokale mieszkalne podlegają opodatkowaniu niższą stawką podatku. Z akt sprawy wynika, że organy w niniejszej sprawie w ogóle nie zajmowały się kwestią mieszkalnego charakteru lokalu wynajmowanego przez Skarżącego. Sąd przyznał następnie, że wszystkie przedstawione powyżej okoliczności faktyczne, które nie zostały zbadane przez organy podatkowe w rozpoznanej sprawie, mają znaczenie dla wymiaru podatku od nieruchomości. Ustalenie w toku postępowania właściwego przedmiotu opodatkowania jest obowiązkiem wynikającym z treści art. 2 ust. 1 pkt 1-3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Charakter lokalu (mieszkalny lub użytkowy) ma – jak podkreślono –„znaczenie dla ustalenia stawki podatku od nieruchomości (art. 5 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.).