W tym miejscu należy wyjaśnić, że jednym z licznych elementów procedury uzyskania wpisu lądowiska do ewidencji lądowisk jest uzyskanie pozytywnej opinii właściwej miejscowo gminy w zakresie: a) zgodności z ustaleniami polityki przestrzennej gminy, określonymi w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy; b) zgodności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w przypadku, gdy obowiązuje on na terenie, na którym jest planowane lądowisko; c) możliwości wykorzystania terenu na cele lądowiska.

W przedmiotowej sprawie burmistrz negatywnie zaopiniował wniosek spółki. Burmistrz wskazał, że uchwałą Rady Miejskiej w sprawie uchwalenia zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy, przeznaczenie terenu obejmującego przedmiotową działkę określono jako „teren zabudowy mieszkaniowo-usługowej (MU)”. W ocenie organu zapisy studium wyraźnie wskazują jako funkcję podstawową i dominującą w postaci zabudowy mieszkaniowej oraz usług nieuciążliwych komercyjnych, w szczególności usługi handlu i gastronomii. Ponadto studium nie przewiduje zagospodarowania przedmiotowego terenu z przeznaczeniem na lądowisko. Również miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zabudowy mieszkaniowej i sportowo-rekreacyjnej nie uwzględnia lokalizacji lądowiska na przedmiotowym terenie.

Ponadto organ stwierdził, że z powodu intensywnej zabudowy mieszkaniowej na wskazanym terenie i braku przystosowania budynków do startów i lądowań śmigłowców, teren ten nie jest przystosowany do budowy lądowiska. Organ zauważył także, że nie posiada odpowiedniej wiedzy dotyczącej lotnictwa, dlatego względy bezpieczeństwa startów i lądowań zbada odpowiednia instytucja lotnicza. Od powyższej opinii skargę wniósł wnioskodawca.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uwzględnił skargę. W pierwsze kolejności Sąd przywołał definicję lądowiska, zgodnie z którą lądowiskiem jest wydzielony obszar w całości lub w części wykorzystywany do startów i lądowań naziemnego lub nawodnego ruchu statków powietrznych. Ponadto lądowisko nie jest lotniskiem i nie podlega reżimowi przepisów dotyczących inwestycji celu publicznego. Jednocześnie lokalizację lądowiska należy postrzegać nie jako usytuowanie obiektu budowlanego określonej funkcji, ale jako miejsce, w którym ewentualnie można dopuścić starty i lądowania statków powietrznych, a wyznaczenie takiego miejsca będzie w niektórych przypadkach możliwe na terenach zasadniczo przeznaczonych pod inne funkcje w aktach z zakresu planowania przestrzennego. Dlatego zdaniem sądu samo stwierdzenie, że dany teren przeznaczony jest pod określoną (inną) funkcję niż lądowisko, nie jest wystarczające. Natomiast nie było to bezpośrednim uchybieniem, z którego wynikało uwzględnienie skargi. Główny powód dotyczył niedostatecznie przeprowadzonego postępowania dowodowego przez organ sporządzający opinię. Zatem sąd uchylił zaskarżony akt i przekazał go do ponownego rozpoznania przy prawidłowo przeprowadzonym postępowaniu dowodowym.