Dobrowolność opuszczenia lokalu musi być każdorazowo badana przez właściwy organ, stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 4 marca 2016 r.

W przedmiotowej sprawie właścicielka mieszkania, która nabyła je w drodze licytacji komorniczej, chciała wymeldować widniejącą w rejestrze osobę. Złożyła więc odpowiedni wniosek do Prezydenta Miasta, wskazując, że w przedmiotowym lokalu zameldowany nie mieszka. Po wielu perturbacjach były właściciel został wymeldowany, na co jego pełnomocnik złożył odwołanie, a następnie skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny ustalił następujące fakty: były właściciel nieruchomości kilka lat wcześniej został przewieziony do szpitala psychiatrycznego i był tam hospitalizowany, a następnie mieszkał u swojego opiekuna prawnego. Następnie jego lokal został zlicytowany na aukcji komorniczej, którą to wygrała wnioskodawczyni postępowania o wymeldowanie. Sąd zauważył, że wymeldowanie odbyło się zgodnie z prawem, bowiem art. 35 ustawy o ewidencji ludności stanowi, że:

Organ gminy, o którym mowa w art. 28 ust. 1, wydaje z urzędu lub na wniosek właściciela lub podmiotu wskazanych w art. 28 ust. 2, decyzję w sprawie wymeldowania obywatela polskiego, który opuścił miejsce pobytu stałego albo opuścił miejsce pobytu czasowego przed upływem deklarowanego okresu pobytu i nie dopełnił obowiązku wymeldowania się.

Komentowany przepis nakazuje zbadać, czy opuszczenie miejsca pobytu odbyło się dobrowolnie, bowiem od tego zależy możliwość jego zastosowania. W przedmiotowym stanie faktycznym Sąd uznał, że co prawda hospitalizację w szpitalu psychiatrycznym można uznać za pozbawione dobrowolności, ale były właściciel, gdy wyszedł ze szpitala zamieszkał u swojego opiekuna prawnego przez dłuższy okres i nie czynił starań, aby powrócić do poprzedniego lokalu. W takim stanie rzeczy Sąd uznał, że wymeldowanie odbyło się zgodnie z prawem.