Oczywiście istnieje możliwość nabycia takiej nieruchomości, ale poprzedzona musi być ona uregulowaniem kwestii własności nieruchomości. Jeżeli bowiem nieruchomość stanowiła własność obojga małżonków (tak wynika z wpisów w księdze wieczystej) i jedno z nich zmarło, wówczas w celu uregulowania własności istnieje konieczność przeprowadzenia postępowania spadkowego po zmarłym współwłaścicielu. Jeżeli zmarły nie pozostawił testamentu, do spadku po nim w pierwszej kolejności powołani są żona i dzieci. Postępowanie rozpoczyna się na wniosek spadkobiercy lub spadkobierców. Podczas tego postępowania sąd bada, kto jest uprawniony do dziedziczenia po zmarłym oraz jaka część spadku przysługuje poszczególnym spadkobiercom, natomiast nie interesuje go, jakie rzeczy i prawa wchodzą w skład spadku. Sam wniosek o stwierdzenie nabycia spadku wraz z załącznikami składa się w sądzie właściwym dla ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego w tylu egzemplarzach, ile jest osób biorących udział w postępowaniu. Za rozpoznanie wniosku sąd pobierze opłatę w wysokości 50 złotych. Sąd po przeprowadzeniu tego postępowania wydaje postanowienie, w którym stwierdza, kto dziedziczy po zmarłym. Postanowienie to jest legitymacją uprawniającą spadkobiercę do formalnego władania spadkiem, a więc i wchodzącymi w jego skład nieruchomościami. Dopiero z chwilą uprawomocnienia się tego postanowienia spadkobiercy stają się formalnymi właścicielami lub współwłaścicielami nieruchomości. Nabycie spadku podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zatem po prawomocnym zakończeniu postępowania o stwierdzenie nabycia spadku spadkobiercy powinni rozliczyć się w Urzędzie Skarbowym. W wypadku nieuregulowania kwestii podatku od spadków notariusz winien bowiem odmówić sporządzenia umowy sprzedaży nieruchomości.
Wszystkie kwestie związane z tym podatkiem reguluje ustawa z dnia 28 lipca 1983 roku „O podatku od spadków i darowizn”. We właściwym Urzędzie Skarbowym należy złożyć na formularzu zeznanie podatkowe, w którym podaje się co wchodzi w skład spadku, a także określa wartość majątku spadkowego. Wysokość podatku ustala się w zależności od wartości tego majątku i grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca spadku.
Zaznaczyć należy, że przepisy podatkowe nakładają na notariusza obowiązek uzależnienia sporządzenia na przykład umowy sprzedaży nieruchomości wchodzącej w skład spadku od wcześniejszego dostarczenia przez spadkobierców zaświadczenia o rozliczeniu podatku od spadku. Zatem niemożliwa jest sprzedaż nieruchomości bez wcześniejszego rozliczenia się z Urzędem Skarbowym. Jeżeli do dziedziczenia powołanych było kilka osób, to po przeprowadzeniu postępowania o stwierdzenie nabycia spadku spadkobiercy mogą podzielić się nabytym majątkiem wedle swojego uznania. Taki podział odbywa się w osobnym postępowaniu zwanym działem spadku.
Realizacja tego uprawnienia może nastąpić poprzez wniesienie do sądu wniosku o dział spadku, w którym spadkobierca powołuje się na postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku, przedstawia spis majątku, który ma być dzielony oraz przedstawia dowody stwierdzające, że nieruchomości stanowiły własność spadkodawcy. Dla spadkobiercy nie znanego z miejsca pobytu sąd ustanawia kuratora. Od wniosku w sprawie o dział spadku sąd co do zasady pobiera opłatę stałą w kwocie 500 złotych, zaś gdy wniosek jest zgodny (wszystkie strony ustaliły, co i jak podzielić oraz składają razem zgodny wniosek), to opłata ta wyniesie 300 złotych. Jeśli strony są zgodne, warto rozważyć przeprowadzenie działu spadku aktem notarialnym u notariusza, nawet zaraz przed sprzedażą. Bez wątpienia przyśpieszy to wszelkie formalności.