Po kupnie udziału w nieruchomości stanie się Pan jej współwłaścicielem. Współwłasność polega na tym, że rzecz nie jest podzielona i żadnemu ze współwłaścicieli nie przysługuje wyłączne prawo własności do części rzeczy. Wręcz odwrotnie, każdy ze współwłaścicieli ma prawo do całości rzeczy obojętnie od wysokości własnego ułamka. Największe problemy we współwłasności zawsze powstają na gruncie wspólnego korzystania z nieruchomości. Współwłaściciele zatem muszą tak ukształtować wzajemne stosunki, aby możliwe było zgodne korzystanie. Najbardziej pożądane jest, aby współwłaściciele sami w drodze umowy określili sposób korzystania z nieruchomości. Umowa taka najczęściej polegać będzie na dokonaniu podziału nieruchomości na części do wyłącznego użytku poszczególnych współwłaścicieli. Jeżeli strony nie zawarły umowy, będzie ich obowiązywać ustawowy sposób korzystania zgodnie, z którym każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy oraz korzystania z niej w takim zakresie, w jakim jego uprawnienie da się pogodzić z współposiadaniem i korzystaniem przez pozostałych współwłaścicieli. Jeżeli jednak współwłaściciele nie zawarli stosownej umowy i nie jest również możliwy zgodny sposób korzystania określony w ustawie, wówczas sposób korzystania może określić sąd. Do czynności zwykłego zarządu potrzebna jest zgoda większości współwłaścicieli liczona wedle wielkości udziałów. Natomiast do czynności przekraczających zwykły zarząd, konieczna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W razie braku jednomyślności współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd. Ponadto, jeśli współwłaściciele nie mogą porozumieć się nawet przy zwykłym zarządzie, każdy z nich może wystąpić do sądu o wyznaczenie zarządcy. Zarządca taki jest uprawniony do dokonywania czynności zwykłego zarządu, zaś czynności przekraczające ten zakres może podejmować za zgodą współwłaścicieli, a przy jej braku za zgodą sądu. Jeżeli współwłaściciele nie mogą dojść między sobą do porozumienia, co do wspólnego korzystania z nieruchomości, najwłaściwszą drogą jest dokonanie zniesienia współwłasności. Znieść współwłasność można w drodze umowy bądź w drodze orzeczenia sądowego. W drodze umowy jednak znieść współwłasność może tylko wówczas jeżeli wszyscy współwłaściciele są zgodni. Jeżeli umowne zniesienie współwłasność dotyczy nieruchomości dla jego ważności konieczna będzie zawsze forma aktu notarialnego. Jeżeli współwłaściciele nie będą mogli się ze sobą porozumieć, pozostanie im droga sądowa.

Nabycie tylko udziału w nieruchomości, a nie całej nieruchomości nie stanowi dobrego sposobu na uzyskania nieruchomości w celu prowadzenia działalności. Bardzo trudne, a czasem niemożliwe będzie dokonanie czynności przekraczających zwykły zarząd, np. budowa budynków. Jeżeli takie są plany nabywcy w stosunku do danej nieruchomości, należy raczej poszukać innej nieruchomości. Kupno tylko udziału musi mieć swoje ekonomiczne uzasadnienie w postaci bardzo niskiej ceny, która ma zrekompensować możliwe późniejsze problemy z resztą współwłaścicieli i konieczność wykupu ich udziałów (możliwe, że po zawyżonej cenie). Uzasadnieniem do kupna tylko udziału może być też wyjątkowość danej nieruchomości, np. nieruchomość położona w bardzo atrakcyjnej lokalizacji idealnie nadająca się na prowadzenie danej działalności i brak możliwości kupna całej nieruchomości w takiej lokalizacji. Za kupnem tylko udziału może przemawiać też brak uregulowania prawa własności do reszty udziałów w nieruchomości i niewielkie szanse na możliwość pojawienia się właściciela do reszty udziałów. Wówczas jeżeli sytuacja połączona jest z niską ceną oraz perspektywą dokonania zasiedzenia reszty udziałów w nieruchomości, warto rozpatrzeć taką inwestycję. Jeżeli natomiast cena zbliżona jest do wartości rynkowej i można znaleźć inną taką nieruchomość do nabycia w całości, to brak jest jakiegokolwiek powodu, aby wchodzić w taką problemową inwestycję.

Sytuacja zatem nie jest oczywista, a pytania zbyt ubogie, aby udzielić dobrej porady. Należałoby więc z prawnikiem przeanalizować sytuację prawną nieruchomości, konkretne plany co do planowej działalności oraz w związku z tym zagrożenia dla możliwości jej prowadzenia na nieruchomości, której będzie się tylko współwłaścicielem. Dopiero na bazie takiej konkretnej analizy należy podejmować jakiekolwiek decyzje.