Znieść współwłasność nieruchomości można zarówno w drodze postępowania sądowego, jak i w drodze umowy, a w związku z tym, że jest to nieruchomość, z zachowaniem dla umowy formy aktu notarialnego. W formie aktu notarialnego znieść współwłasność można tylko wtedy, gdy wszyscy współwłaściciele są zgodni zarówno co do konieczności, jak i co do sposobu zniesienia współwłasności. Jeżeli między współwłaścicielami jest spór, to pozostaje jedynie droga sądowa, a z wnioskiem o zniesienie może wystąpić każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie.

Koszty zarówno u notariusza, jak i w sądzie zależą od wartości nieruchomości. Na koszty te składają się opłata sądowa za wpis do księgi wieczystej i wynagrodzenie notariusza. Od rozpatrzenia wniosku sąd pobierze opłatę sądową zgodnie z rozporządzeniem z dnia 17.12.1996 roku w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 96, poz. 753 ze zm.). Od wniosku w sprawie zniesienia współwłasności sąd pobiera wpis stosunkowy zależny od wartości nieruchomości (przedmiotu sprawy) podanej przez wnioskodawców w wysokości 1/5. Sąd pobierze wpis w wysokości 1/10, gdy wniosek zawierać będzie zgodny projekt zniesienia współwłasności. Zatem w sądzie te koszty w większości przypadków będą niższe, tyle że u notariusza można znieść współwłasność w drodze umownej w ciągu dwóch, trzech dni, natomiast w sądzie może to trwać kilka miesięcy lub dłużej.

Natomiast w kwestii opodatkowania zniesienia współwłasności na podstawie nowelizacji z 28.10.2002 r (Dz. U. Nr 200, poz. 1681) ustawy z dnia 28 lipca 1983 r o podatku od spadków i darowizn zniesienie współwłasności zrównano pod względem podatkowym z darowizną. Argumentowano to tym, że pod względem ekonomicznym zniesienie współwłasności zbliżone jest swoim charakterem do darowizny, więc tak samo powinno być opodatkowane. Podatek ten naliczany jest jednak w ściśle określonych sytuacjach. Przede wszystkim podstawą opodatkowania jest ta część, która przekracza wartość udziału we współwłasności, będąc czymś w rodzaju ukrytej darowizny. Jeżeli na przykład trzech współwłaścicieli mieszkania dokona zniesienia współwłasności w ten sposób, że właścicielem zostanie jeden z nich, to takie zniesienie współwłasności będzie opodatkowane, chyba że następuje ono między osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej (małżonkowie, zstępni (rodzice, dziadkowie), wstępni (dzieci, wnuki), pasierbowie, zięciowie, synowe, rodzeństwo i teściowie). Oznacza to, że podatek nie obciąża ani zniesienia współwłasności małżeńskiej, ani zniesienia współwłasności między najbliższą rodziną. Podatek od spadków i darowizn naliczany jest bez względu na to, czy zniesienie współwłasności wynika z umowy, ugody czy też z orzeczenia sądu. Jeżeli nieodpłatne zniesienie współwłasności sporządzane będzie w formie aktu notarialnego, to podatek obliczy i pobierze notariusz.