Spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego jest niezbywalne i nie przechodzi na spadkobierców. Dziedziczeniu na zasadach ogólnych podlega wkład mieszkaniowy. Ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych przewiduje tylko jeden wyjątek od tej zasady, a mianowicie, z chwilą śmierci jednego z małżonków spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, które przysługiwało obojgu małżonkom, przypada drugiemu małżonkowi, czyli nie wygasa, i wówczas interpretacja o nabyciu spółdzielczego lokatorskiego prawa w drodze spadku byłaby uzasadniona.

W wypadku gdy prawo to przysługuje małżonkom, jego wygaśnięcie następuje z chwilą ustania członkostwa obojga małżonków. W każdym innym przypadku spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego wygasa z chwilą ustania członkostwa, np. śmierci członka (obojga rodziców). W wypadku wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielnia – zgodnie z postanowieniami statutu – zwraca osobie uprawnionej wniesiony wkład mieszkaniowy. Jeżeli zatem oboje rodzice nie żyją, moim zdaniem, nie do przyjęcia jest interpretacja, zgodnie z którą nabyciu w spadku podlega spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego. Prawa takiego w takiej sytuacji jako córka Pani nie nabyła. Nabyła Pani tylko wkład mieszkaniowy, bo prawo do lokalu wygasło.

Natomiast jeżeli oboje rodzice nie żyją, oprócz wkładu, jako córka, nabyła Pani roszczenia o przyjęcie do spółdzielni i zawarcie umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, o ile zamieszkiwała Pani razem z byłym członkiem. Jednak nie można z tego wywodzić, że prawo to nadal istnieje. Spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego powstanie bowiem w tym wypadku ponownie z chwilą przyjęcia Pani w poczet członków i zawarcia między członkiem a spółdzielnią umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego (będzie to nowe prawo).